پالم اسپرینگز ، کالیفرنیا - تراموا هوایی پالم اسپرینگز ، ساخته شده در دره ناهموار چینو در لبه شمالی پالم اسپرینگز ، فقط اتفاق نیفتاد. این به آینده نگری ، برنامه ریزی ، بودجه و بیش از همه چشم انداز نیاز داشت.
به عنوان یک مهندس برق جوان ، رویای فرانسیس کراکر از سال 1935 هنگامی که در سفر به بانینگ ، کالیفرنیا بود ، با ناشر روزنامه کارل بارکو ، آغاز شد. کراکر با گرم کردن ابرو خود در گرمای روز ، به قله کوهستانی که هنوز برف کوه 10,834 فوت پوشیده از برف خیره شده بود ، آرزو داشت "آنجا را که خوب و خنک است بالا برود". در آن لحظه ، "حماقت کراکر" ، همانطور که به زودی توسط یکی از روزنامه نگاران دوبله شد ، متولد شد - یک تراموا در صخره های شیب دار دره چینو.
با کمک گرفتن از پیشگام صحرا و یکی از مدیران مسافرخانه معروف Palm Springs Desert Inn ، O. Earl Coffman ، رویای کراکر یک نقشه شد.
حتی اگر اشتیاق به ایده تراموا در سطح محلی زیاد بود ، موانع سیاسی باعث عقب ماندگی های ناامیدکننده زیادی شد. دو بار ، یک لایحه قابل استفاده برای تراموا از مجلس قانونگذاری ایالت کالیفرنیا عبور کرد ، اما فرماندار وقت کالورت اولسون مجاز به وتو شد. با شروع جنگ جهانی دوم ، برنامه ها به تعویق افتاد.
با این حال ، دیدگاه کراکر از یک تراموا برای مقیاس بندی صخره ها تا درجه خنک بودن کوههای سان جاسینتو هرگز درگذشت. سالها پس از آنکه برنامه های اصلی قفسه بندی شد ، گرد و خاک گرفته شد و جنگ از نو آغاز شد.
در سال 1945 ، یک لایحه جدید تراموا تصویب شد و فرماندار ارل وارن این اقدام را برای ایجاد پارک پارک زمستانی کوه سان سان جاسینتو امضا کرد. کافمن ، که برای دیدن چشم انداز تحقق یافته سخت تلاش کرده بود ، به عنوان اولین رئیس سازمان و کراکر به عنوان منشی اول انتخاب شدند.
تا سال 1950 ، تکنسین ها در حال طراحی نقشه های تراموا بودند و بیش از 250,000،8.15 دلار برای حل معماهای راه سازی و برج سازی هزینه کردند. بودجه ساخت تراموا با فروش 35 میلیون دلار اوراق مشارکت درآمد شخصی جمع شد. کالور نیکلز ، که زمین را برای ایستگاه دره و پارکینگ ها اهدا کرد ، به جمع شدن وجوه جمع آوری شده کمک کرد. یک سنت از بودجه عمومی هم برای ساخت یا بهره برداری از تراموا استفاده نشده است. این اوراق 1996 ساله در سال XNUMX با موفقیت پرداخت شد.
جنگ کره قرار بود باعث تأخیر دیگری شود ، اما پروژه جاه طلبانه در ژوئیه 1961 شکل گرفت.
ساخت تراموا یک چالش مهندسی بود و به زودی "هشتمین عجایب جهان" برچسب گذاری شد. فوق العاده بخاطر استفاده هوشمندانه از هلی کوپتر در برپایی چهار برج از پنج برج حمایتی بدست آمد. بیست سال بعد ، تراموا به عنوان یک نقطه عطف تاریخی مهندسی عمران تعیین شد.
اولین برج تنها برج است که از طریق جاده می توان به آن رسید. این هلی کوپترها در طول 23,000 ماه ساخت 26 مأموریت انجام دادند و مردان و مواد مورد نیاز برای ساخت چهار برج دیگر و ایستگاه کوهستانی 35,000 فوت مربع را حمل کردند.
رویای فرانسیس کراکر در سال 1963 به پایان رسید. سوارکاری در 12 سپتامبر همان سال با حضور بزرگان محلی و ایالتی و افراد مشهور رخ داد.
کراکر بارها سوار تراموا شد و مسافران همیشگی هنگام سوار شدن به "جایی که خوب و خنک بود" از او روایتی دریافت می کردند. فرانسیس کراکر در سال 1992 درگذشت.
در سال 1998 ، تراموا اعلام کرد که در حال شروع یک برنامه مدرن بلند پروازانه است که شاهد ساخت و نصب اتومبیل های جدید و به روزرسانی امکانات آن است. از سپتامبر 2000 ، مسافران ابتدا سوار بر بزرگترین تراموا چرخشی جهان شدند.
از سال 1963 ، بیش از 20 میلیون نفر 10 دقیقه و 2.5 مایل مسافرت را طی کرده اند که از ایستگاه ولی شروع می شود (ارتفاع 2,643،8,516 فوت) و در ایستگاه کوه (ارتفاع XNUMX فوت) پایان می یابد.
در سال 2019، ایستگاه کوهستانی Tramway اولین بازسازی خود را آغاز کرد که در اوایل سال 2023 به پایان رسید. این تلاش با بودجه 13 میلیون دلاری نه تنها به روز رسانی سیستم های برق، لوله کشی و تهویه مطبوع، بلکه برای بازسازی معماری اولیه انجام شد. چشم انداز معمار مشهور اواسط قرن آن، استوارت ویلیامز.
در سپتامبر 2023، تراموا 60 سالگی خود را جشن گرفتth سالگرد.